باللهِ ظهورِ فطراً
وَ اِنَّ مع العُسرِ یسراً
محمَّد(ص) میزان و فطرت
محمَّد(ص) و علی(ع) صراطاً
در رثای علی ابن ابی طالب(ع)سرودم:
درویش بی نوا را آخر چه سود دنیا
آخر چه سود دنیا درویش بی نوا را
در راه رسم عالم دل می‌رود ز دستم
دل می‌رود زدستم صاحبدلان خدا را
افتاده‌‌‌ای غریبم در راه رسم عالم
گاهی به رسم هستی گاهی به این فنا‌ها
در هر گناه ماندم از رنج راه خواندم
در رنج این گناهان دل گشت پیر دانا
من پیر بی نصیبم درگیر راه پوچم
بیراهه شد نصیبم این ضعف شد توانا
بیراهه جان ندارد پوچی توان ندارد
گر پاک می‌شدم من بودم به راه خوانا
روزی تو رمز رازی دادی به روی زردم
پر زد به روی زردم نورت سفید مانا
آمد مدار عشقت از چشمه‌‌‌ای مداوم
جریان پاک غم را در من رساند جانا
این مزد بی نوایی آمد ز فطر غایی
بی من تو در کجایی بی من بگو چرایی
کاری نکرده بودم جز ترک بی گناهی
بی من بگو چرایی بی من تو در کجایی
من مانده ام به عشقت صبحم ابوترابم
آمد ز فطر غایی این مزد بی نوایی
ماندم به این گدایی از راه این جدایی
دل گشت کربلایی آمد به دل هوایی
جز ترک بی گناهی کاری نکرده بودم
از راه این جدایی ماندم به این گدایی
صبحم ابوترابم من مانده ام به عشقت
آمد به دل هوایی دل گشت کربلایی